Gaandeweg het seizoen 2010-2011 begon ik steeds meer te verlangen naar een “well made play”. En daar was-ie dan, in het laatste stuk van de serie. Wat een schitterende voorstelling van NT Gent, wat een tekst! Het Gif van de titel is voor velerlei uitleg vatbaar, niet in de laatste plaats voor het gif dat in de relatie tussen deze twee ondraaglijk lijdende mensen is gekropen. Zelden een hedendaags stuk gezien met zo’n sterk exposé: alle ingrediënten die zullen bijdragen tot het geheel worden in het begin ingebracht. In Darkness Let Me Dwell, tranentrekkende melancholie, prachtig gezongen. Hoe leed kan leiden tot isolatie, hardvochtigheid, gemeenheid, manipulatie, verbittering, stagnatie, hulpeloosheid, lafheid, moed der wanhoop.
Als iemand ooit een Handboek: Hoe Breek Ik Mijn Partner, of: Hoe Zorg Ik Dat Ik Niet Krijg Wat Ik Het Hardste Nodig Heb zou willen schrijven, zou ik hem of haar lezing van de tekst van GIF van harte willen aanbevelen. Alles staat er in.
In seizoen 2010/2011 werd Gif door de toneelkijkers verkozen tot beste voorstelling. De tekst van Lot Vekemans werd bekroond met de Taalunie Toneelschrijfprijs. Elsie de Brauw kreeg voor haar rol de Theo d’Or. Opnieuw te zien in Theater aan het Spui op 10 september 2012
Geschreven door Christien Modderman
Gezien in 2011, Theater aan het Spui, Den Haag.